Ik kreeg vorige week een berichtje van een dame. Ze gaf aan ik ben 45 jaar wil heeeeeel graag een sessie doen, maar ben als de dood voor paarden. Ik heb in 45 jaar tijd nog nooit een paard aangeraakt. Dit bracht me aan het denken.
Nou daar gingen we dan. Ik reed naar huis van de sessie waarin ik bewust was gemaakt, praat over wat je dwars zit. Het hoeft en kan niet altijd 100% goed gaan. Iemand zei wel is tegen me: Als iemand vraagt alles goed? Is mijn standaard antwoord: Veel goed. Heel logisch eigenlijk. Er is niemand bij wie alles altijd goed gaat.
Hoe ben ik puur leren met paarden gestart. Ja dat is een hele goede vraag. Ik heb ongeveer 10 jaar geleden mijn diploma voor paardencoaching behaald. Samen met mijn ouders hebben wij een zorgboerderij en het leek mij leuk om dit uit te breiden met paardencoaching. Zo gezegt zo gedaan. Ik reisde af naar Caprilli en ging daar aan de slag met mijn opleiding.
